بررسی پایداری کشاورزی در استان گلستان با تاکید بر رهیافت اقتصادی

این مطالعه با هدف، شناسایی و ارزیابی عوامل موثر بر پایداری نظام کشاورزی در شهرسـتان¬های استـان گلستان صورت گـرفته اسـت. سناریـوهای مختـلف این مطـالعه در قالـب سه رویـکـرد: الف) طبقه بندی شهرستان¬ها از نظر پایداری به سه گروه پایدار، نسبتا پایدار و ناپایدار، ب) طبقه¬بندی دوره 10 ساله از نظـر پایـداری به سه گـروه پایـدار، نسبتـا پایـدار و ناپایـدار برای هر شهرستان و ج) طبقه بندی دوره 10 ساله از نظر پایداری به سه گروه پایدار، نسبتا پایدار و ناپایدار برای استان گلستان طراحی و اجرا گردیده است. برای بررسی پایداری در این مطالعه از شاخص¬های اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی نظیر سطح زیر کشت، عملکرد، میزان اعتبارات، تنوع گیاهان زراعی، نسبت افراد باسواد به بی¬سواد، پایداری کودها و سموم، میزان تولیدات، تعداد بهره¬بردار، ارزش ناخالص تولید، ارزش ناخالص تولید سرانه و نسبت ارزش ناخالص تولید به تعداد بهره¬بردار استفاده شده است. بعد از محاسبه شاخص¬ها و وزن¬دهی توسط کارشناسان به هر شاخص و محاسبه وزن هر شاخص، از رهیافت برنامه¬ریزی توافقی برای رتبه¬بندی شهرستان¬ها و سال¬های مورد بررسی استفاده شد. نتایج نشان داد که به طور میانگین شهرستان¬های علی¬آباد، گرگان، گنبد، آق¬قلا و کلاله جزء گروه پایدار، شهرستان¬های رامیان، کردکوی، بندرترکمن، آزادشهر ومینودشت جزء گروه نسبتا پایدار و شهرستان های مراوه¬تپه، بندرگز، گالیکش و گمیشان جزء گروه ناپایدار می¬باشند. در نهایت نتایج نشان داد که استان گلستان در سال زراعی 90-1389 پایدارترین سال زراعی و در سال 87-1386 ناپایدارترین سال زراعی را از دیدگاه اقتصادی داشته است.